1
دانشیار گروه آموزش علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان تهران ایران
2
معلم رسمی آموزش و پرورش
10.48310/jcdr.2025.18610.1125
چکیده
پیشینه و اهداف: نوشتن یکی از مهارت‌های اصلی است که دانش آموزان را در یادگیری بهتر دروس و برقراری ارتباط با دیگران یاری می‌کند. این مهارت باعث می‌گردد تا دانش‌آموزان افکار، اندیشه‌ها و احساسات خود را به نحو موثری بیان نمایند. لذا در دوره ابتدایی بحث انشانویسی، بندنویسی و تقویت مهارت‌های نوشتن مورد توجه است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف شناسایی روش‌های رایج آموزش انشانویسی و تحلیل وضعیت توانایی انشانویسی دانش‌آموزان ابتدایی انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر کاربردی از نوع ترکیبی (کیفی و کمی) بود. جامعه آماری در بخش کیفی منابع و مقالات معتبر و مصاحبه با معلمان ابتدایی و در بخش کمی دانش‌آموزان دوره دوم ابتدایی شهر تهران بودند. نمونه مورد مطالعه نیز با استفاده از روش تصادفی 30 نفر از دانش آموزان دختر پایه ششم منطقه یک تهران انتخاب شدند. ابزار پژوهش در بخش کیفی یادداشت برداری و مصاحبه بود و در بخش کمی چک لیست ارزیابی انشانویسی بود. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که روش های آموزش انشانویسی در دوره ابتدایی شامل روش تقلیدی، بازسازی، تولیدی، زبان‌ساز، سنتی، الگویی، فرایندی، ترکیبی، ارتباطی و تلفیقی و خلاقانه معمول است. همچنین یافته‌های بخش کمی نشان داد که وضعیت مهارت‌های انشانویسی دانش‌آموزان ابتدایی کمتر از حد میانگین (14/64) است. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش می‌تواند برای معلمان دوره ابتدایی راهگشا باشد. نتیجه‌گیری: این پژوهش بیانگر این است که برای بهبود وضعیت مهارت‌های انشانویسی، نیاز است که نظام آموزشی و تدریس در این زمینه متحول شود و رویکردهای فعال و دانش‌آموز محور در کلاس‌های درس تجلیل و اجرا شوند.
)